။။။။။။။။။။။။။။
လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းဆိုတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးဟာ လြယ္ကူတဲ့ အရာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို အိမ္ေထာင္ရွင္တိုင္းသိၾကပါတယ္။
" အတူတူေနရေအာင္" လို႕ စိတ္တူကိုယ္တူ ဆုံးျဖတ္ၿပီးလို႕ လက္ထပ္တဲ့ေန႕ မွ စတင္ၿပီး ဘဝလမ္းခရီးကို နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ ရင္ဆိုင္ေလွ်ာက္လွမ္း ၾကရတာမဟုတ္လား။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စုံလံုးကန္း ခ်စ္လြန္းလို႕လက္ထပ္ထားသည္ျဖစ္ေစ၊သင့္ေတာ္ေကာင္းမြန္လို႕ ေရြးခ်ယ္ၿပီး လက္ထပ္ထားသည္ျဖစ္ေစ၊ မိဘက ေစ့စပ္ၿပီး လက္ထပ္ထားေပး သည္ျဖစ္ေစ ကိုယ္လက္ခံတည္ေထာင္ လိုက္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးဟာ ကိုယ္ေတြႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝ ျဖစ္သြားပါတယ္။တခ်ိဳ႕ကမယူခင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ ဘဝပန္းတိုင္၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး စတာေတြကို ေသခ်ာ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးၿပီးမွ လက္ထပ္ၾကတာ ရွိသလို အခ်စ္တစ္ခုတည္းကို ဦးစားေပးလို႕ ခ်စ္တာတစ္ခုတည္းနဲ႕ ယူၾကတဲ့ သူေတြလည္းရွိမွာပါပဲ။
အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ဆိုကတည္းက ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘဝ တည္ေထာင္ တာျဖစ္လို႕ ဒီအိမ္ေထာင္ကို တည္ၿမဲေအာင္ စြမ္းေဆာင္ဖို႕ရာ ႏွစ္ဦးစလုံးမွာ တာဝန္ရွိပါတယ္။ တစ္ဦးတည္းက တစ္ဖက္သက္ လိုက္ေလ်ာေနရတယ္၊ သည္းခံေနရတယ္၊အေလ်ာ့ေပးေနရတယ္၊ ျပဳစုလုပ္ကိုင္ေပးေနရတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ပါတယ္ေျပာခဲ့ေျပာခဲ့ ႏွစ္ေတြၾကာလာရင္ သည္းခံလိုက္ေလ်ာမႈေတြက အလိုမက် မေက်နပ္မႈေတြ၊ရင္ထဲ အစိုင္အခဲေတြ အျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားၿပီး အခက္အခဲျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
သမီးရည္းစားဘဝမွာသူ႕အလိုကိုယ္လိုက္၊ကိုယ့္အလိုသူလိုက္မို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစရာ အျပည့္နဲဲ႕ေပါ့။ အိမ္ေထာင္က်လို႕ ပထမ တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္လည္း အမ်ားအားျဖင့္ ေခ်ာေမြ႕ေနၾကေသးတာပါပဲ။ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုကစလို႕ ေရွ႕ဆက္လာမယ့္ ဆယ္စုႏွစ္ေတြမ်ားစြာကို ေရတြက္ႏိုင္ဖို႕ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြ ရင္းႏွီးေပးဆပ္မႈေတြ လိုအပ္ပါတယ္။ သာယာ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခုျဖစ္လာဖို႕ရာထိုင္ေစာင့္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ေနလို႕ေတာ့ မရႏိုင္ပါဘူး။ အိမ္ေထာင္ဘက္ ႏွစ္ဦး အတူတူ နားလည္မႈအျပည့္နဲ႕ တည္ေဆာက္ၾကရမွာပါ။အတူတူ ဖန္တီးၾကရ မွာပါ။ထိုင္ေစာင့္ေနၿပီး၊ဆုေတာင္းေနၿပီးေတာ့သာယာတဲ့ဘဝ ျဖစ္မလာႏိုင္ပါဘူး။ ကံစမ္းမဲလိုလည္း ေပါက္တဲ့အတိုင္း ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ႀကိတ္မွိတ္ခံစရာလည္း မလိုပါဘူး။အေၾကာင္းအရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ႏွစ္ေယာက္စလုံးရဲ႕ အျပဳအမူအေနအထိုင္နဲ႕ ဖန္တီးေျပာင္းလဲလို႕ရႏိုင္ပါတယ္။အျပန္အလွန္ မွ်တတဲ့ သေဘာေတြရွိသင့္ပါတယ္။
အိမ္ေထာင္ဦးအစမွာ ႏွစ္ဦးသေဘာတူအလိုတူခဲ့တာေတြဟာ ႏွစ္ၾကာလာတာနဲ႕ အမွ် အရင္လို သည္းခံခြင့္လႊတ္ႏိုင္မႈေတြ ေလ်ာ့နည္းလာတတ္တာဟာ သဘာဝပါပဲ။ ခ်စ္လို႕၊မေျပာရက္လို႕၊ အျပစ္မျမင္လို႕ အေလွ်ာ့ေပးအလိုလိုက္ ခြင့္လႊတ္မႈေတြဟာ ျငင္းခုန္ရန္ျဖစ္ေပါက္ကြဲ မႈေတြအျဖစ္ေျပာင္းသြားႏိုင္ ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္သက္ ၁၀ႏွစ္ ....၁၅ ႏွစ္....၂၀ႏွစ္ေရာက္ရင္ အိမ္ေထာင္အမ်ားစုဟာ ရင္းႏွီးေႏြးေထြးမႈေတြ နည္းလာတတ္ၿပီ။အရင္လို စိတ္တူကိုယ္တူ လုပ္တာေတြ ၊ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးတာေတြ နည္းလာၿပီ။။ ဆယ္ႏွစ္ဆိုတာ အိမ္ေထာင္သက္တမ္းတစ္ခုရဲ႕ အႏၲရာယ္အရွိဆုံး သက္တမ္းႏွစ္ပါတဲ့ ။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ အေကာင္းေတြေရာ ၊ အဆိုးေတြေရာ၊ သည္းခံလိုက္ေလ်ာမႈေတြဟာ ဒီ ဆယ္ႏွစ္မွာ အားလုံး ျဖစ္ပ်က္ဖူးေနၿပီျဖစ္လို႕ သည္းခံစရာဆိုလည္း သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။အမ်ိဳးသမီးဆိုရင္ အိမ္ေထာင္ေရးကို စိတ္ကုန္ၿပီး ေဖာက္ျပန္ခ်င္တဲ့အမ်ိဳးသားဆိုရင္လည္းသူဟာ ေဖာက္ျပန္ခ်င္လာတတ္ပါတယ္။" အိမ္က မိန္းမက..." " အိမ္က အဖြားႀကီး" စတဲ့ နာမ္စားေတြ ျဖစ္လာၿပီ။ " ဒါမိန္းမကို ေျပာလို႕မရဘူး" " နားပူလို႕...." ဆိုတာေတြလည္း ျဖစ္လာပါၿပီ။
သားသမီးေတြ ထြန္းကားလာတဲ့ အခါမွာေတာ့ အိမ္ရွင္မေတြဟာ မယားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဝတၱရားအျပင္ သားသမီးကို ေစာင့္ေရွာက္ရတဲ့ အေမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဝတၱရားပါ တိုးလာပါေတာ့တယ္။ အိမ္ရွင္မ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕တာဝန္ဟာ အလြန္ပဲ မ်ားျပားၿပီး ႀကီးေလးလွပါတယ္ အိမ္ရွင္မဟာ ဘဝကသင္ေပးတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေတြ၊ အခက္အခဲေတြ၊ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးဆပ္ရတာေတြ၊ ကေလးေတြကို ႀကီးျပင္းေအာင္ ပ်ိဳးေထာင္ရတာေတြစတဲ့ ဘဝအေမာေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဘက္က " သိပ္ခ်စ္ပါတယ္" လို႕ တခ်ိန္က တခုတ္တရႀကိဳးစားပိုးပမ္းခဲ့တဲ့ မိမိကိုယ္ကိုယ္ေတာင္ မမွတ္မိႏိုင္ေအာင္ပဲ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္ေနပါၿပီ။
Credit :
No comments:
Post a Comment